''Altijd leuk en spannend. De eerste schooldag! Hero keek er naar uit, maar voelde het ook wel een beetje in zijn buik. Snap ik.. Het is ook spannend: nieuwe kindjes ontmoeten! Gelukkig kende hij zijn juf en de klas al wel. Hero is naar groep 2 gegaan.
En zo ging Louise in 2020 naar groep 2. Ons meisje-meisje. Je maakt toch even een foto als ze weer voor het eerst naar school gaan. En daar staat ze, in onze tuin, met haar zwierige jurk met bloemetjes erop. Ook had ze een nieuwe tas mét haar naam erop gekregen. Allemaal roze natuurlijk.
We wisten toen al dat Louise waarschijnlijk nooit naar groep 3 zou gaan. Ik voelde haar hand in mijn hand toen we samen naar school liepen. De blijdschap, spanning en nieuwsgierigheid. Maar hoe ga je er als ouder mee om als je weet dat dit niet voor altijd zal zijn?
Leven in het moment. Vastleggen. Voelen, ruiken. Dat is wat wij gedaan hebben. Naar haar kijken, maar dan ook echt kijken. Genieten, maar ook huilen. Natuurlijk heb ik s'avonds snikkend op de bank gezeten. Vol verdriet en onzekerheid. Want hoe en wanneer zou ons prachtige meisje dan overlijden?
Ze heeft drie fantastische maanden in groep 2 gehad! En wat heeft ze ervan genoten. Samen met haar twee beste vriendinnetjes. En alle andere lieve klasgenoten om haar heen.
Toen Louise was overleden en wij dit aan de papa's, mama's en kindjes uit haar klas moesten vertellen was dat hartverscheurend. We hadden bijna niemand van te voren verteld dat Louise ziek was, zodat ze een 'zo'n normaal mogelijk leven' zou mogen leiden.
Kaartjes, knuffels, bloemen en appjes. Iedereen stond voor ons klaar en vond het verschrikkelijk. Bijzonder hoe iedereen van Louise hield. Wat ze los heeft gemaakt bij mensen. En hoe graag ze ons wilde steunen.
Een school. Een fijne omgeving. Mensen staan voor elkaar klaar. Hartverwarmend. Dus wees ook vandaag lief voor elkaar =) En van Hero zijn groep 2 periode gaan we het hele jaar genieten!''
Liefs Myrte
